Aan het woord is Femke - moeder van Sil 9 jaar groep 5

‘Ervaring met dyslexie hadden we niet echt. We hebben wel een neefje met dyslexie, maar je realiseert je je eigenlijk niet hoeveel invloed het hebben van dyslexie op iemand heeft. Totdat je er zelf mee in aanraking komt.

Veletisie

In groep 1 haalde Sil de d en b al door elkaar en in plaats van televisie zei hij ‘veletisie’. En zo zijn er veel meer voorbeelden. In het begin was dat niet zo’n probleem. Toen hij zich op een gegeven moment realiseerde dat hij niet meer mee kon komen met de rest werd het een ander verhaal. Op school uitte hij dat niet zo, maar thuis waren er uit pure onmacht wel eens woede-uitbarstingen. Hij begreep niet wat er met hem aan de hand was en dat een ander wel kon wat hem niet lukte.

Onze zorgen hebben we gedeeld met de leerkracht en ik kan niet anders zeggen dan dat we een topbegeleiding hebben gehad vanuit de school. Sil is ondanks dat er geen officiële dyslexieverklaring was al vanaf groep 3 door zijn juf behandeld als een kind met dyslexie. Hij kreeg wat meer tijd, wat kortere leesopdrachtjes, daardoor lag er niet zo’n druk op hem.

Geen enkel probleem

Toen Sil in aanmerking kwam voor een dyslexieonderzoek hebben we dat uit laten voeren door Berkel-B. Op school waren meer kinderen onder behandeling bij Berkel-B en de ervaringen waren goed. Wij vonden het geen enkel probleem om voor een onderzoek naar Lochem te gaan. Je wilt gewoon een goede behandeling, al moet je ervoor naar Amsterdam.

De manier waarop zowel de onderzoeker als behandelaar bij Berkel- met Sil is omgaan hebben we als positief ervaren. Hij werd op zijn gemak gesteld en gerespecteerd. Zodanig dat hij tijdens de tweede ontmoeting ook wel eens wat van de ander wilde weten. Dat zegt wel wat voor een kind.

Behandeling op school

Elke week krijgt Sil een behandeling op school. Met Suzan, zijn behandelaar, klikt het enorm en ook het onderlinge contact tussen Suzan en ons als ouders is goed. De huiswerkmap die hij meekrijgt fungeert gelijk als communicatiemiddel. Zo houden we elkaar op de hoogte van de vorderingen en weten we wat er van Sil en ons verwacht wordt die week. 

Huiswerk

Elke dag lezen we een stukje met Sil en 3x per week oefenen we met spelling. Het is best een belasting voor een kind. Ook in de behandelingen heeft Sil niet altijd zin en dan probeert hij wel eens een loopje te nemen door de grapjas uit te gaan hangen. Hij realiseert zich echter heel goed dat Suzan er niet is om hem te pesten, maar dat hij echt baat heeft bij de behandeling. Suzan heeft met Sil een ‘contractje’ opgesteld. Als hij goed gewerkt heeft, mag hij zich even uitleven door een paar push-ups te doen en bij twee waarschuwingen wordt er geen spelletje gespeeld. Suzan heeft eerst wel even met ons overlegd of het goed was om zo’n contractje op te stellen.

Leesscore omhoog

Sinds Sil onder behandeling is zien we dat hij veranderd. Hij wordt rustiger, heeft minder woede-uitbarstingen en niet onbelangrijk, zijn leesscore is beduidend omhoog gegaan. In de media is wel gezegd dat dyslexie een gevolg is van slecht onderwijs. In Sils geval is dat zeker niet het geval. In mijn optiek heb je dyslexie of je hebt het niet.

Dyslexie hebben is vervelend, maar in ons gezin is het geen groot ding. Sil kan er prima mee omgaan en zolang wij ons realiseren dat de denkwijze van een dyslect anders is, is er niets aan de hand. Het scheelt misschien dat er in zijn klas nog twee kinderen zijn.’